Μην απορείς

E-mail

Με έδεσες γερά στα παραγάδια,

στα δίχτυα του μυαλού με έκλεισες,

μα είναι πάντα η καρδιά σου άδεια,

ποτέ δεν με κατέκτησες.

 

Μου έδεσες σφιχτά χέρια και πόδια,

σε λίμνες της ψυχής ταξίδευες,

μα η ζωή σου, πάντοτε σ’ εμπόδια,

τα όνειρά σου, σκότωνες και λήστευες.

 

Μην απορείς, μην απορείς,

πως όλ’ αυτά δεν τα μπορείς.

Είναι θολή, είναι μαβιά,

της μοίρας σου η μολυβιά.